-ÖzeL Yetenek aLımLarı-

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Çarş. Haz. 11, 2008 7:15 am

ÇataL diL ..
NOT: RPG^mi başka bi sitede yazmıştm

" Tık tık tık tık tık "

Artarda gelen tık tık sesleri, Dawn'ın o güzelimm düşlerinden ayrılıp uyanmasına sebep olmuştu. Yumuşacık tüylü yastığından kafasını kaldırmak zor gelse de kalkıp pencerenin önüne doğru gitti. Demir parmaklıkların arasından kim olduğunu seçmek ona o kadar zorluk veriyordu ki. Gözlerini ovuşturdu. Dikattlice baktı. Gelen Philip'di...

Pencerenin demirlerinden tutup hızlı bir şekilde yukarı kaldırdı.

" Ne var Philip. Gözlerimi açamıyorum.. Sabah sabah.. "

" Günaydın tatlım.. Basıyormuyuz bugün cadalozun evini?? HAdi Dawn bu sefer bu maceraya hayır deme.. Tamam kadının evi seni ürkütebilir... Ama yanında ben olacağım... "

" Philip.. İstemiyorum o kadının evini. Biliyorsun.. Ama merak etmiyor da değilim.. Peki bakarız.. Ama uyumam lazım.. HAdi görüşürüz.."

Pencereyi hızlı bir şekilde indirip yatağına doğru yöneldi. Ani bir hareketle kendisini yatağına attı. Düşünmeye başladı.. O kadının evi ona ürkütücü geliyordu. Ne de olsa şehirin en uç tepesinde koskoca terkedilmiş bir şatoydu. Bu ürkütücü düşünceler sonucunda gözüne uyku girmedi. Kalkıp hazırlandı ve arkadaşlarının yanına gitmeye karar verdi.

Kapının önüne çıkınca, hiç beklenmedik bir olayla karşılaştı. Kar yağmıştı. Bu onu daha da ürkütmüştü. Kim bilir o şato nasıl da soğuktu. İçi birden titredi. Ama artık dönemezdi. Kapıyı çekti ve evlerinin bahçesinden çıkıp sokakta birbirini bekleyen arkadşlarının yanına gitti..

" Emin misiniz arkadşlar... Ben hala korkuyorum "

" Ödlek olma Dawn.. Ne var orda?? Zombiler mi? Hayaletler mi? Saçma.. Sadece bakıcaz... "

" Bakın..Orada herhangi ürkütücü birşeyle karşılaşa biliriz.. Ve bu şey bize zarar verebilir. Bunu nerden biliyorsun manasıyla bana bakma Johsy.. Bilyorum "

Evet biliyordu. Çünkü o zaten bir büyücüydü. İşte korkusu da buydu.. Ya kendilerini savunmak için büyü yapmak zorunda kalıp , okuldan atılırsa...

" Hadi gidiyoruz.. Ekip tamam " diyen Mark ekibin başına geçip dağ yoluna doğru yürümeye başladı. Dawn içindeki kuşkuyla, ayakları geri geri gitse de arkadaşlarıyla birlikte olmak zorundaydı...

Yol çok taşlı ve dikenli çalılarla doluydu. Bir yerlerini incitmemek için neredeyse ceylan gibi sekerek gidiyordu. Philip'e döndü

" Ben... Burda başımıza bir iş gelicek.. Dönelim "

Sesini tekrar duydu. Dağdaki yansıma kulakları sağır edecek kadar fazlaydı.

" İşte... Hiç bişey yok burda.. Hiç bi canlı yok... Bu yüzden bize bişey olmaz Dawn.." Philip Dawn'ın elinden tutup cesaret vermeye çalşırken ağızından bu sözler çıkıyordu. Ama Dawn ona bir türlü inanamıyordu. Sağ eliyle Philip'in elini, sol eliyle de cebindeki asasını sıkı sıkı tutuyordu...

Kısa süre içerisinde şatoya yaklaştılar. Mark önce biri kapıyı açar mı imasıyla kapıya vurdu. Kimseden ses çıkmayınca tokmağı çevirdi ve içeri girdi. İçeri girer girmez elindeki gaz lambasını yakıp etrafı izlediler...

Şatonun salonu berbat bir haldeydi. Ortadan bir merdiven geçiyordu. Merdivenin sadece yarısını görebiliyorlardı. Diğer bir kısmı aşağıya sonsuz bir şekilde, öbür kısmı ize göklere kadar uzanıyordu. Ortadaki yemek masası örümcek ağlarıyla kaplanmıştı. Dawn masanın üzerindeki bir tabağa ellemesiyle bir çığlık kopası bir oldu.

" Bu şey elimi ısırdı. Lanet olası.. Gidelim burdan.."

Ama kimse onu duymuyordu. Merdivene doğru yol almışlardı. Bir üst kata çıkıyorlardı.

İkinci katta bir sürü kapı vardı. Johsy hemen ilk kapıya bi tekme attı. Kapı hemen yere düştü. Acayip bir toz kalkanı ortaya çıktı. Öksürükler arasında bir kütüphanede olduklarını hissettiler...

" Hadi kitapları inceleyelim " diyen Philip hemen bir kitap aldı.

Dawn ise en köşedeki bir kitabı gözüne kestirmişti. Aldı. Orta sayfasını açtı. Tozdan birşey görünmüyodu. Bir nefeste üflediği tozlar her yeri sarmıştı.

" Ölüleri diriltme toprağının yapımı mı ?? Bu iğrenç bişey.. " Kitabın kapağını kapattı. Başka bir kitabı tam alırken, aynı filimlerdeki gibi onun bir anahtar olduğnu gördü. Bir kapı çıkmıştı şimdi önlerine.

Johsy " Buraya girmeyelim " diyerek tedirgin bir şekilde baktı..

Dawn bu sefer gülerek " Olmaz.. Buraya kadar geldik madem... Giricez. " dedi ve Johsy 'nin kolundan tuttuğu gibi odaya girdi...

Odada Tablolar vardı. Tablo odasıydı heralde. Ama tablolar çok ürkütücü göürnüyordu. Bir adamın başka bi adamı boğazlıyarak öldürmesi, bir kadının ateşler içinde yanması, çocukların kulaklarını kesen bir caninin resimlerinden birsürü vardı.

Johsy " Evet.. Tamam yeter bu kadar.. " dedi ve arkasını dönmesiyle dona kalması bir oldu. Dawn'ın kolunu çekmeye başladı. Dawn arkasına dönünce hemen sol cebindeki asasını çıkardı.

" Heyy o kahrolası sopayla mı bişey yapmayı düşünüyorsun karşımızdakine baksana "

Karşılarında karanlıklar içinde birşey duruyordu. Ama üzerindeki kan lekeleri sanki daha tazeydi. Ağız kısmında ise tebbessüm vardı.

" Pis bulanıklar.. Çıkın evimden.."

" Bulanık da ne demek.. Yeni bi İngiliz Küfürü mü? "

" Saçmalama Mark! Seni kara büyücü... Ben bulanık değilim. ÇEkil önümüzden.. Bırak gidelim.. "

" İnanamıyorum.. Yeni yetme bi cadı benimle karşı karşıya. Ne yapıcaksın bebek şey? Avada Kedavra mı yoksa "

" Ne kadar değişik Küfürler çıkmış bee "

" Uff kapa çeneni MArk.. Evet... Avada'yı yapacak kadar yüreksizlik, acımasızlık yok bende.. Ama inan kendimi savunabilirim.. Kimsin sen ?? KAranlık Lord'un baş büyücülerinden mii?? İnan senden korkmuyorum.. İyi oldu.. Hogwarts'da anlatacak anılarım olacak... Serselemet!! "

Kara büyücü birden kenara çekildi. Serselemet'i tutturamamıştı. Ani hareketle dönüp

" Arkama saklanın sakın kıbırtamayın. " dedi ve hızlıca " Expeliarmus!! "dedi

Birden asa karanlıklarda kayboldu. Sırıtarak " Accio Asa " diyen Dawn kendinden emin bir şekilde " Bu yaşta bu büyüleri yapmam olanaksız di mi kara topitop?? Üzgünüm.. Ben Gryffindor'luyum... Hadi bakalım görüşürüz.. Kendine iyi bak.. Kötü işlerle uğraşmayı bırak da şu kitapları bi temizle.. Çok kirlisin. BBööyykkk midemi bulandırdın " diyerek kapıya doğru koşmaya başladılar...

Şatonun kapısından çıkınca birden Johsy " Sen bir ucubesin!! Tanrım git aramızdan " diyerek Dawn' a saldırmaya başladı.

" Ne biçim arkadaşsın Johsy. Sizi kurtardım. Hem sensin ucube... Ben bir..."

Dawn cümlesini tamamlayamadan arkalarından gelen bir ölüm yiyen Joshy'e Avada Kedavra büyüsünü yapmıştı. Joshy , Dawn'ın kucağına düştü. Dawn çığlıklar içerisinde Joshy'i yere fırlatıp asasını çıkarmaya çalıştı. Ama asası yoktu.

" Bu bir kabus olmalı. İki tane asa yok oldu. Kahretsin.. KAçınn!! Çabuk olun kaçıın "

" Dawn! Ha.. " Cümlesinin devamını getiremeye Philip de şimdi yerde yatıyordu. Dawn Mark'a baktı. Mark çoktan ölmüştü. Ölüm yiyen Dawn'a doğru gelmeye başlamıştı...

" Avada Kedavra! "

Dawn çığlıklar ve terler arasından yatağından fırladı. Çok korkmuştu. Gördüğü kabus, tam da korkularıydı. Bir ölüm yiyenle karşılaşmak...

Kulakları duyamaz hale gelmişti. Zar zor pencerenin tıklandığını duydu.. Yatağından fırladı. Rüyasının başları da sanki böyle başlamıştı. Pencereye yaklaştı. Şok olmuş gibi bakıyordu. Karşısında Philip duruyordu.

Demir parmaklı pencereyi kaldırdı.

" Ne oldu Philip? "

" Günaydın tatlım.. Basıyormuyuz bugün cadalozun evini?? HAdi Dawn bu sefer bu maceraya hayır deme.. Tamam kadının evi seni ürkütebilir... Ama yanında ben olacağım... "

Dawn birden yere düşecek gibi oldu. Başını tuttu. Bir ağrı çakılmıştı. Kendini iyi hissetmiyordu.

" Aman Tanrım!! Ya gerçekse? "

" Efendim Dawn ne dedin ? "

" Yok bir şey Philip. Baksana benim başım ağrıyor.. Gelemicem.. Bence siz de gitmeyin.. HAdi görüşürüz " diyerek pencereyi şak diye indirdi. Sonra yatağına gitti.. Rüyasını düşünürken, şimdiki hareketinin çok doğru olduğunu düşündü.. Kısa bir süre sonra da güzel rüyalar görmek için, tatlı uykulara doğru yüzmeye başladı...

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Çarş. Haz. 11, 2008 7:22 am

Çatal Dil.

Rp'yi pm ile attım.

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Çarş. Haz. 11, 2008 7:23 am

kabul ettim sizi x)

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Çarş. Haz. 11, 2008 7:25 am

Animagus olmak istiyorum

Animagusum: Bembeyaz tüğleri olan, uzun ve kahverenhi tırnaklı, havada süzülen bir beyaz baykuş
RPG
Melody daha on yaşındaydı. Muggle hayatını yaşıyordu. Büyü yapmayı çok istiyordu. Annesinden ufak büyüler öğrenmişti ama biir büyücü okulu nasıl oluyordu, çok merak ediyordu.

" Anne... Sizin okulunuz da benim şuanki okulum gibi mi? Yani bir Muggle okulu mu yani !? "

" Hayır Melody. Ordaki herşey adeta büyüleyici. Adı üstünde büyü yavrucum, büyü.. Merak etme az kaldı. Sadece bir yıl... Sabredebileceğini umuyorum. Hadi hazırlan artık..Keman öğretmenin neredeyse gelicek. Adın gibi müzikle ilgilenmen beni mutlu ediyor Mell.. "

" Tamam annee!!"

Mell koşa koşa odasına doğru gitti. Dolabından en sediği sarı , önünde bir cadı resmi olan t-shirt'ünü ve blue jean'nını eline aldı. Hemen üzerine geçirip kemanını aramaya koyuldu. Nereye koyduğunu unutmuştu. Baktığı bütün yerlerde yoktu. Kapıya doğru yürüdü ve kapının aralığından başını çıkararak

" Annee!! Kemanım nerdee!? Gördün müüü?? Annneee!! "

" Off Mell.. Çok dağınıksın... Müziğe verdiğin önemden birazını da odana verebilirmisin acaba? Neyse.. Dolabındaki en üst çekmecede. Dikkat et düşmee... "

" Sağol annee!!"

Melody masasının yanında duran sandalyesini çekip aldı ve dolabına yaklaştırdı. Üzerine çıkarak kemanını aldı. Kemanını eline alır almaz aşağıdan annesinin seslendiğini duydu;

" Melody!! Mr. Andrews geldi.." diye seslendiğini duydu..

Koşar adımlarla merdivenlerden inmeye başladı. Son basamaktan indikten sonra karşısında Mr. Andrewsi buldu. SEvinçle;

" Hoşgeldiniz efendim.." dedi..

" Hoşbulduk Melody. Cadı resimli T-Shirt'üne bayıldım.. Harika görnüyorsun. İstersen hemen başlayalım çalışmaya..
" Tabiki de Mr. Andrews. Buyrun lütfen.." diyerek oturma odasına geçtiler.
...

" Evet Melody. Parçamızı biliyorsun. Seni dinliyorum." diyen Mr. Andrews, Melody'nin kemanı çalması için ona teklifte bulundu..

Melody çok heyecanlı bir şekilde kemanını boynuna sıkıştırdı. Elleri titriyordu. Ama tm çalaya başlarken kendini bulutların üzerinde uçuyormuş gibi hisseti. Kemanı ile birlikte sanki hiç ayrılmayan bütünmüş gibiydi. Artık keman çalldığını unuttmuş sadece uçuyıor ,uçuyordu..

" Bravo Melody. Harikaydın. şeyy.. bu aradaa bir de bi teklifim daha var. Jory...Jory'i tanıyosundur.. O da çok iyi piyano çalıyor. Onunla birlikte çalışmanızı istiyorum...Eğer sende kabul edersen.. "

Melody şok olmuş bir biçimde karşısındaki öğretmenine bakıyordu. Jorry.. Jory'nin piyano çaldığına inanamıyordu. O sadece zengin birini çocuğuydu. Kimseyle konuşmaz, aldırmazdı. Melody ise Jory'e sinir oluyordu.

" Şeyy Mr.Andrews. Ben.. Jory ile iyi geçinemiyrum şeyy... "

" Sadece müzik için Melody. Jory ile sadece müzik bağlantıınız olcak. Lütfen kırma beni... " diyen Mr. Andrews Melody 'nin sözünü kesmişti. Melody ise kızarmış bir şekilde Mr.Andrews'e bakıyordu..

" Peki...Gelicem ne zaman!??.."

Mr.Andrews'in gözlerinden saçılan ışık sanki bütün odayı kaplamıştı. Sevinç dolu gözlerle

"Yarın saat üç buçukda.." diyerek çalışmalarına devam ettiler..

ERTESİ GÜN SAAT 1 : 30 CİVARI

Melody' de büyük bir heyecan vardı. Çalışmaya gitmesine neredeyse tam iki saat vardı. Şimdiden hazırlanmaya karar verdi.Nasıl giyinmeliydi peki? Jory gibi kendini bilmişin bir yanında rezil olmak istemiyordu. Çok mu şık giyinmeliydi, yoksa yok mu klasik..

En son olarak üzerine dar bir T-Shirt altına ise mini bir eek giymeye karar verdi. Saçını da atkuyruğu yaparak dudaklarına az bir miktarda parlatıcı sürdü..

Evet hazırdı . Ama daha bir saati vardı zaman geçmek bilmiyordu birtürlü. Ne yapıcağını bilmeden raflardan bir tane kitap çıkardı ve okumaya başladı...
...

" Eyvah!! Çok geç kaldım kahretsin! "

Melody kitap okumaya dalmıştı. Saatten hiç bir şekilde haberi olmamıştı. Hemen babasına seslendi ve aşağı inmeye başladı.

Tam son merdivene geldi ve birşey unuttuğunu farketti. Kemanı yoktu. Tekrar koşar adımlarla odasına çıktı ve de kemanını aramaya başladı. Kısa süre içinde de buldu ve aşağıya indi.

" Melody. Çok güzel görünüyorsuun!! " diyen Mr. Yellow hemen kızının arabaya binmesine yardım etti ve Mr. Andrew'in evine doğru yol aldılar.

...

" Hoşgeldin Melody. Çok güzel görünüyorsun. Her neyse.. Jory içerde ısınmaya başladı bile.. "
Melody, Mr. Andrews'in duyamıyacağı bir şekilde

" Hiç şaşmadım.. " diyerek fısıldadı...

Jory piyano başındaydı. Birkaç tuşa basarak birşeyler çaalıyordu. Melody odaya girince Jory ona dikatlice baktı. Melody ise hiç pas vermeden nota tablosunun yanına geçti.

" Merhaba Melody. Geliceğini sanmıyordum. Sevindim. "

" İnan senin sevinmen için gelmedim Jory." diyen Melody kemanını kılıfından çıkardı. Boynuna kıstırdı ve egzzersizlerine başladı..

" Evet hadi başlıyoruz..Buyrun meydan sizin... "

Melody'nin yine elleri titremeye başlamıştı. Korkuyordu.. Rezil olmaktan korkuyordu.

Jory çok güzel bir giriş yapmıştı. Sıra Melody'de idi. Elleri titriyordu ve birşey yapamıyordu. Bir kaç melodi çaldıktan sonra pes ederek kemaını boynundan çekti ve..

" Yapamıyorum Mr. Andrews.. Yapamıyorum.. " dedi.

"Melody, saçmalama. Bu paçayı ne kadar iyi çalabildiğini ikimiz de biliyoruz.Sadece biraz daha dikkat etmelisin bence.. "

Melody kafasını sallayarak onyladı. Ve yine aynı yerde hata yaparak durdu. Bu sefer iyice ümidi kesilmişti. Nerdeyse ağlıyacaktı..

" Hayır işte.. Olmuyor.. Olmuyor.." kendine hakim olamayarak gözlerinden birkaç damla gözyaşı düşürdü. Jory'e rezil olmuştu. Buna aldırmıyordu. En yakın koltuğa kendini atıp kemanını ayaklarının ucuna koydu.

"Iıı.. İsterseniz ben çıkabilrim. Belki Melody de konsantre olabikir. HAzır olduğunuzda beni çağırın Mr.Andrews.. " diyen Jory odayı hızlı adımlarla terk etti.

Melody birden kızarmaya başladı. Mr. Andrews Melody'nin kolundan tuttu ve konsantre olmasına yardım etmeye çalıştı.

Jory onbeş dakika sonra odaya girdi. Melody ise kedini biraz daha iyi hissediyordu.

" Evet ikinizde hazırsanız başlayalım artık. Lütfen.. Başla Jory.. "

Jory başını ' Tamam' anlamında salladıkan sonra çok iyi bir girişle parçaya başladı. Sıra Melody 'e gelmişti. Melody kendinden emin bir şekilde Jory'e eşlik etmeye başladı. Bu seferki çıkan melodiler kulağa çok hoş geliyordu. Çok büyülüleyiciydi..

" Bravo çocuklar bir harikaydınız. Yarın yine aynı saatte burada toplanyoruz. Tamamdır...Siz harika bir ikilisiniz. Okul sonunda sizleri partide, sahnede görmek istiyorum... "

Jory ve Melody kapıdan dışarı çıktılar. Melody çantasından telefonunu çıkarıp tam babasını arayacakken Jory

" İstersen seni götürebilirim." diye teklifte bulundu.

"Hayır teşekkür ederim... " diyen Melody, Jimy'nin ısrarlarına dayanamayarak arabasına bindi.

" Fulham'a lütfen " dedi şöföre.

Yol boyunca pek konuşmadılar. Hatta neredeyse hiç çıtları bile çıkmadı.

" Görüşürüz Melody!"

" Görüşürüz.." diyerek eve giren Melody direk odasına çıktı. Evde kimse yoktu. Biraz notlarına baktı ve kapanmakta olan göz kapaklarına hakim olamayarak uyumaya başladı..
...
" ZIIIIIIIIIIRRRRRRRRRRRR ZIIIIIIIIRRRRRRRRRRR!!! "

" Nefret ediyorum sendeen yeteer artık yaa! " diye mızmızlanarak kalkan Melody saatin zilini susturdu ve hemen hazırlanarak okula gitti..

" Selam Jory. Nasılsın?" diyerek yanından geçen Jory'e selam verdi. Ama Jory onu duymamış gibiydi. Etrafına hiç bakmadan giden Jory'nin hareketi Melody'i şoka uğratmıştı. Sanki dün eve götürmeye teklif eden o değildi. Kendini toparladı ve derslerine girdi..

SAAT 2:40 MR.ANDREWS'İN EVİ.

Bu sefer Mr. Andrews'in evine ilk giden Melody oldu. Notlarını tam incelerken ise Jory geldi.

" Merhaba Melody.."

" Selam " demekle yetine Melody, Jory'i umursamazmış gibi davranıyordu.Ne de olsa kırılmıştı.

Hiç aldııramayarak sadce kemanını çalan Melody çalışma bittikten sonra

" Görüşürüz Mr. Andrews" diyerek hızlı adımlarla kapıdan çıkarken kolunun birini tuttuğunu hissetti. Kolunu tutan kişi Jory idi.

" Neyin var bugün neden benimle konuşmuyorsun? "

" Sen daha iyi bilirsin Jory. Bence açıklamama gerek yok. BIRAKIRMISIN KOLUMU? Gitmem lazım. "

" Neyi bilicem ki? Hem ben seni bırakırım. "

" Neyi mi biliceksin? Sabahı hatırla o zamn. Bir selam verdim, görmezden geldin. Daha ne diyebilirim sana SALSANA ARTIK KOLUMU! "

" Okulda kimseyle konuşmayı sevmediğimi bilirisn lütfen.. "

" O zaman bir zahmet benimle artık hiç bir yerde konuşma sadece burda yüzümü gör ve de sadece müziğine konsantre ol tamam mı.. Bilirisin, beni takmayanlarla konuşmayı SEVMEM! " diyerek kolunu sert bir şekilde çeken Melody hızlı adımlarla kapıdan dışarı çıktı...

..

Okulun son gününe kadar Melody, Jory ile pek fazla konuşmadı. Jory bir kaç kez konuşmayı denese de sonradan vazgeçti.

Okulun son gününde ise sahnede süper bir performans sergilediler.

" Duydum ki okuldan ayrılıcakmışsın " dedi Jory

" Evet ayrılıyorum. Şeyy.. Başka bir yere taşınıyoruz.. "

" Melody, Hadi Diagonyolu'na gidicez daha..Hadi çabuk! "

" Evet hayatım Hogwarts seni bekliyor hadi.."

Annesi ve babası artık Melody'i çağırıyordu. Melody,son kez Jor'e döndü. Jory de anlamsız bakışlar vardı.

" Diagonyolu ve de Hogwarts ne demek? "

"Sadece..Taşınıyoruz ya . Taşındığımız ülkedeki bir yer.. Bunu bilsen yeter. Hadi görüşürüz Jory ben artık başka yollar üzerindeyim.. İnce bir fısıltıyla " Muggle Bilimleri Prfofesörü olmak istiyorum! "dedi..

" Oda ne!?"

"Görüşürüz Jory. "

...

" İşte geldik Melody. Şu dokuz ve on peroları arasındaki duvarı görüyormusun? Oradan geçicez şimdi hadi.. Öncelik senin.. FIRLA!! " Mr. Yellow kızını duvardan geçirdi ve eşi Mrs. Yellow ile kızlarını Hogwarts Ekspiresine bindirirlerken eski günlerini özlemle hatırladılar...[/i]

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Çarş. Haz. 11, 2008 7:36 am

Verdim gitti ^^

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Çarş. Haz. 11, 2008 9:10 am

~Veela~

Örnek Rp:

Evangeline kalbi hızlı bir ritmle atarken, sırtından terler boşalır bir şekilde yataktan aniden fırladı. Neden böyle uyanmıştı aniden? Birden zihnini yoklayınca kalbi daha da hızlı atmaya başlamıştı. Kendine engel olamayarak odada sesi yankılandı;

-"Tabi ya.. Büyücü turnuvasının son aşaması.. Hem de bugün..!"

diye haykırdı ve yatağından aniden fırladı. Hemen banyoya doğru hızla ilerleyerek yüzüne iki üç kez soğuk bir su çarptı. Kendini daha iyi hissederek üstünü giyinmeye başladı. Sıkı giyinmeliydi. Başına neler geleceğini bilmiyordu sonuçta. Bu turnuvanın özelliğiydi, etaplarda başına ne geleceğini bilmiyorsun ve her ne çıkarsa mücaadele ediyorsun. Evangeline bundan önceki iki etabı aşmıştı ve bugün kupayı alma zamanıydı.

Evangeline üstünü giyindikten ve saçını da topladıktan sonra kendini bahçeye attı. Hogwarts'ın bahçesine doğru ilerledi. Orada rakiplerini ve turnuvanın hakemi olan aynı zamanda ablası Angel'ı görünce biraz rahatladığını hissetti. Büyük bir nefes alarak onlara doğru ilerledi..

-"Hey merhaba..."

dedi gergin bir şekilde herkes onun gibi gergin gözüküyordu ve onlarda selam verdiler. Hava kasvetliydi. Yağmur her an kendini bırakıcak gibi gözüküyordu. Herkes tamamlanınca turnuvanın yapılacağı sahaya doğru ilerlediler.. Evangeline her geçen zamanda kalbinin atış ritminin daha da hızlandığını farkediyor ve ablasıyla her göz göze geldiğinde ona tedirgin bakışlar attığını görebiliyordu.

Çamurlu yolların içinden geçtikten sonra turnuva sahasına sonunda varabilmişlerdi. Herkes onları seyretmek için tribünleri doldurmuştu bile ve onların sahaya gelmeleriyle beraber büyük bir gürültü koptu ve tezahüratlar başladı. Evangeline tribünde oturan arkadaşlarının da tıpkı ablası gibi ona tedirgin bir şekilde baktıklarını görebiliyordu. Bu Evangeline'e kendine güvenden çok tedirginlik veriyordu tabii. Evangeline düşüncelere dalmışken sunucunun lafa başlamasıyla irkildi ve yarışmaya az kaldığını anladı, ardından konuşmalara kulak kesildi;

-"Bu sene ilk defa uyguladığımız büyücü turnuvasına tekrar hoşgeldiniz. Bildiğiniz gibi bugün büyücülerimiz son etaplarını gerçekleştirecekler.."

dedi ve tribünlerden yine yüksek bir tezahürat koptu. Sonunda başlıyordu işte. Evangeline kendi heyecanına hakim olmak için kendini sakinleştirmeye çalışıyordu.

-"Bugünse büyücülerimizin yapacağı son etapta bir labirent söz konusu. Bu labirentin içinde türlü engellerle karşılaşacaklar tabii. Sonuç olarak labirentin içinde bu engelleri aşarak kupaya ilk ulaşan kişi turnuvanın galibi olacak.."

Evangeline'in kalbi hızlı hızlı atıyordu şimdi. Asasını sıkıca kavradı. İçinden büyüleri tekrarladı. Bir eksiği yoktu bunu umuyordu. Kendini farkına varmadan yine düşüncelere vermişti. Eğer ona bir şey olsaydı ailesi ve arkadaşları ne yapardı.. Kuzenleri, ablaları, teyzeleri.. Tüm ailesi ve tüm arkadaşları.. Tribünden hepsine teker teker baktı. Hiçbiriyle göz göze gelmek istemiyordu ve kafasını çevirdi.

Turnuvanın son aşamasına gelmişlerdi ve dördünüde labirentin içine doğru aldılar. Evangeline gözlerini kapatarak kendini labirentin içinde buldu. Hiçbirisini göremiyordu şimdi. Tribün tamamen yok olmuştu. Arkadaşlarının hiç birisi yoktu. Etraf çok sessizdi. Evangeline daha fazla zaman kaybetmek istemezcesine hemen elinde sıkıca tuttuğu asasıyla yola koyuldu. Sadece kendi ayak seslerini duyuyordu.

-"Lumos..!"

dedi sakince ve asasının ucundan çıkan ışıkla şimdi daha iyi görebiliyordu. Hızla ilerlerken yukarıdan düşen bir örümcekle burun buruna geldi ve çığlık atarak geriye çekildi ardından asasını çıkarıp;

-"Arania Exumai..!"

diye haykırdı. Nefes alıp verme seslerini duyuyordu yalnızca. Korkarak ilerlemeye devam etti. Asasını öyle sıkı tutuyordu ki avuç içi terden sırılsıklam olmuştu ve elinden asasının kaydığını hissedebiliyordu. Biraz daha ilerledikten sonra önünde bir yığın dalla karşılaştı ve kendi kendine gülümseyerek;

-"Diffindo..!"

dedi ve dallar yok olduktan sonra tekrar devam etti. Hala diğer büyücülerle karşılaşmamıştı. Havada her hangi yardım çağrısı da göremiyordu. Yoksa fazla mı oyalanıyordu. Ya çoktan birisi kupaya ulaştıysa? Evangeline daha da hızlandı. Önüne neler çıkacağı umurunda değildi artık herşeye hazırlıklıydı.. İlerlerken tuhaf sesler duymaya başladı ve karşısına Kelpi canavarının çıktığını farketti. Evangeline bir süre gözü açılmış bir şekilde canavara kendisine geldiğini görerek şaşkınlıkla bakarken kendine geldi ve;

-"Kelpi Protektum..!"

diye haykırdı yeniden. Canavar yavaşlayarak yönünü çevirdi ve çok sürmeden ortadan kayboldu. Evangeline tekrar rahatlamayla devam ederken yukarıda kırmızı bir ışık gördü. Bu birisinin yardım çağrısıydı. Evangeline tedirgin bir şekilde ışığı izledi. Birisi elenmişti şimdi. Peki ya ne olmuştu? Evangeline tekrar sessizlikte ilerlerken kendisine doğru ilerleyen bir sürü yılan gördü. Korkmuş bir şekilde asasını yılanlara doğrulttu ve;

-"Vipera Evanesca..!"

diye haykırdı.. Şimdi hepsi yok olmuştu. Evangeline kupanın nerede olduğunu düşünüyordu ve çaresizce tekrar ilerlerken labirentin ucunda ışıltılar yayan kupayı gördü. Kalbinin ritmi tekrar hızlanmıştı. Kendi kendine kocaman gülümsedi ve hızla ilerleyerek kupaya doğru gitti. Tam ulaşacakken karşısında bir duvar belirdi. Evangeline ne olduğunu şaşırmış bir şekilde haykırarak;

-"Reducto..!"

diye haykırdı. Engel yok oldu ve Evangeline gözlerini mutlulukla kapayarak kupaya parmaklarını hafifçe dokundurdu. Dokundurmasıyla beraber tekrar tribünün korkunç tezahüratlarını duyuyordu. Evangeline gözlerini açtı. Yerde yatıyordu şimdi ve herkes başına toplanmıştı. Bir elinde asa diğer elinde ise parıldayan kupayı gördü.

Evangeline gözlerine inanamıyordu. O an yaşadığı duyguyu daha önce hiç yaşamamıştı belkide. Başarmıştı işte.. Bunu yapabilmişti ve zafer kazandığını anlayarak mutlulukla kocaman bir şekilde gülümsedi..

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Çarş. Haz. 11, 2008 9:20 am

Tamamdır xD

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Perş. Haz. 12, 2008 1:02 am

Pha'rauen Dharz Ze'strahn bana gönderdiği Rp üzerine Kurtadamlığa alınmıştır!

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Perş. Haz. 12, 2008 4:34 am

Animagus-Şahin

Tom Sabah erken saatlerde uyandı ve büyük salonda güzel bir kahvaltı yaptı.Sonra ise dersin işleneceği yani uçuş alanına doğru ilerlemeye başladı.Uçuş alanına vardığında hiçbir öğrenci yoktu.Tom beklemeye başladı ama ders zamanında geçiyordu.

Öğrenciler yavaş yavaş uçuş alanına gelmeye başladı.Herkes hazırlıklı olarak süpürge odasından süpürgelerini almıştı.Derse başlamaya hazırdı.

-Şimdi , sıraya geçin dedi ve öğrencilerin sıraya geçmesini bekledikten sonra ,sıraya geçtiklerinde:

-Geçen ders sizlere uçmayı öğretiyordum ki ders zamanı bitti , şimdi ise süpürgelerinizi altınıza alın ve süpürgenin arka ucunu yere vurun dedi Profesör

1.sınıf öğrenciler beklide süpürgeyle yeni tanışmışlardı , o yüzden fazla üstlerine gitmeden dersi yavaş yavaş işliyordu.Ama .Bazı çocuklar uçabilmeyi başarmıştı , ama bazıları da vardı ki süpürgeye binemiyorlardı bile.

-Evet , bu derste uçmaya çalışacağız dedi. Ve eli ile süpürgeyi göstererek :

-Bu söyleyişim uçabilen arkadaşlarınız içindir , havada süpürgenizi kendiniz gibi görün ve kontrolü elinize almayı unutmayın , uçamayan arkadaşlarınız için daha çok deneme yapabileceklerini söylemeken fazlasını yapamam bunu sizin yapmanız gerekecek dedi.Profesör

Tom Süpürgeyi iyice Kavradı ve Arka Kısmını Yavaşça Yere vurdu.Profesörün Dediklerine Harfi Harfine Yerine GEtirdi ve İlk Uçuşunu Gerçekleştirdi.Bu çok heyecan vericiydi.Yere indiğinde Elleri titriyordu.Havada Korkmuştu ama bu onun çok hoşuna gitmişti.Tekrar denemek için hemen süpürgesinin başına geçti ama Ders bitmek üzereydi ve Profesör Ödevi Vermek Üzereydi.

Profesör Bağırarak:

-Ödeviniz uçmak için hangi giysiler ve hangi araçlar kullanılır? Dedi.

Tom Süpürgesini Aldı Ve Süpürge Odasına Yerleştirdi.Sonra İse Diğer Gireceği dersler için hazırlık yapmak istediğini fark etti ve odasına gitti.

............Öğrencilik Günlerimden Hatıra........

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Perş. Haz. 12, 2008 4:58 am

Zihinfendar/Zihinbendar

Not: Profesörlüğe aday değilim,sadece bu özel yeteneğe sahip olmak istiyorum.

Rp:

Bellatrix,son yorucu işinin ardından zafere ulaşmanın verdiği
mutlulukla aklına gelen ilk yere gelmişti.Güç...diye düşünüyordu,güç
ne özel bir şeysin sen,ne özel...Sakince yürümeye başladı.
Her adımında yapmak istediği şeyler,bütün planları zihninde bir
beliriyor,bir kayboluyordu.Bu görüntülerin kaybolması sorun değildi,
hiç sorun değildi.Biliyordu ki bu oluşan planlar geri gelecekti.
Tüm o kafasında oluşan düşüncelerin efendisi kendisiydi,ve o
düşünceler de aniden belirip kaybolsalar bile geri döneceklerdi.
Çok yoğun düşünceler içindeydi ama kafası karışmıyordu aksine önünde
bir yol açılmıştı ve Bellatrix bu yolda,ulaşmak istediği şeyin
olduğunu biliyordu. Rahattı...çok rahattı ama onun yanında olmayan
herkes fazlasıyla rahatsız olacaktı...Çok tiz bir kahkaha attı ve
oluşan yankının tuhaflığından çok sevdiği Tuileries Gölü'nün
yakınında olduğunu farketti.Bu yerde ses tuhaf bir biçimde
yankılanırdı ve onun gülerken çıkardığı ses ile birleştiğinde öyle
bir hal aldı ki Bellatrix kendi sesinden etkilenip yoğun
düşüncelerini terk etti.Düşüncelerden çıkıp etrafa göz gezdirirken
dahi kahkahasının yankısı devam ediyordu ve yankılanma sona erdiğinde
birden heryer sisle kaplandı,Bellatrix değil de başka biri olsa
karşısındakini göremez hatta gölün ne tarafta kaldığını bile tespit
edemezdi.Bu durumun sesiyle ilgili olduğunu biliyordu,kendi kendine
sırıttı ama hoş bir sırıtış olduğu söylenemezdi.

Bir süre daha ilk anki etkisini hala yitirmemiş olan sisin içinde,
gölün kenarında sakin, umursamaz bir şekilde yürümeye devam etti ve
neden sonra bir şey farketti,sis bütün gölkenarına yayılmasına
rahmen onun yürüdüğü yerlerde aşırı bir hal alıyor Bellatrix'in
görüşünü fazla etkilememekle beraber,herhangi birinin kendi
vücudunu bile seçemeyeceği bir duruma geliyordu.Fakat Bellatrix'le
birlikte ilerleyen sis farkedilmeyecek gibi değildi.Nitekim öyle de
oldu ve Bellatrix karşıda konuşan iki büyücüden birinin çok akıllıca
davranarak kendilerine yaklaşmakta olan aşırı sisi farkettiğini ve
bir tuhaflık olduğunu anlayıp cisimlendiğini gördü.Diğeri hala orda
duruyordu ve Bellatrix'in pis pis sırıtarak ayağını yere sürtüp
çıkardığı sesi duymuş olacak ki sert bir sesle "Kim var orada?"
diye bağırıyordu.Bellatrix bu durumu zaferinin ödülü olarak düşündü,
bakalım gece neler getirecekti,belki de zarar vermezdi,etkilerdi...
Karanlık sırıtışı tüm yüzüne yayıldı ve o anda asasını çıkarıp sisi
dağıttı.Şimdi tam karşısında tüm amaçsız cadı ve muggleların
kolayca kapılabileceği kadar yakışıklı bir büyücü duruyordu.
Bellatrix'in sırıtışı hala yüzündeydi ve bundan cesaret alan adam
biraz ürkmüş de olsa ''Sizin gibi birinin burada, bu siste tek başına
işi ne olabilir acaba?'' dedi.Kadın kahkahasını bastırdı ve adama
"Aptal bu sis benim için oluştu" dememek için kendini tuttu belli
ki beni tanımıyor diye düşündü.Ürkütücü gülümsemesi hala
dudaklarındayken,kısılmış gözlerle adamı süzdü ve
"Buna en güzel cevabı az önce kaçan arkadaşın verebilir,yerinde
olsam onu yakalamaya uğraşırdım.Onu ararken sende kaçmış olurdun.
Ne büyük kazanç." dedi.Bu sefer tiz kahkahasına hakim olamamıştı.
Aynı tuhaf yankı oluştu ve yoğun sis bulutu karşısındaki adamın
görüşünü kapadı.Bellatrix onun yüzündeki görememekten dolayı oluşmuş
şoku fark etti.

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Perş. Haz. 12, 2008 6:38 am

Alındınız x)

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Cuma Haz. 20, 2008 1:02 pm

Veela... Örnek RP de... (ders rpsi; başka sitede)

Angie büyük bir kabustan sıçrayarak uyandı. Bu kabusta anne ve babası Z.A.Y. üyelerinin biri tarafından yakalanıyor ve zorla Karanlık Lord'un planları söyletiliyordu. Sonunda Karanlık Lord ve Slytherin binası sonsuza dek yok oluyordu. Pencereden dışarı baktı. Bulutların arasındaki güneş kıpkırmızıydı. Dakikalar ilerledikçe yükseliyor ve sarıya dönüyordu. Bu kabustan sonra annesi, babası ve ablası gelmişti aklına. Hemen onlara bir mektup yazmalıydı. Ama bu sonra olmalıydı. Çünkü derse yeterince geç kalmıştı. Kırmızı pikeyi üzerinden attı ve yatakta doğrularak oturdu. Bir süre bu pozisyonda bekledikten sonra yavaşça kalktı. Yumuşacık, tüylü, koyu yeşil ve gümüş renklerle süslü terliklerini giydi. Geceliğini üzerine geçirerek yatağının başucundaki dolaba yöneldi. Askıda duran Gryffindor armalı cüppesi ve gri, pilili eteğini özenle çıkartarak üzerine giydi. Programını kontrol etti. 15 dakika sonra Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi vardı. Profesör geçen ders " Asalarınızı getirmeyi unutmayın. " demişti. O yüzden zaten cüppesinin cebinde olmasına rağmen asasını kontrol etti. Geçen ders ödevini yapmamıştı. Çünkü ödev yazdığı parşomenler kaybolmuştu. Bu sefer kaybolmamalıydı. O yüzden iyice kontrol ederek parşomenleri sırt çantasına attı. Ama kahvaltı etmesi gerekiyordu, o yüzden çantasını dağınık yatağının üzerine fırlatarak Büyük Salon'a indi.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Angie her zamanki ciddi ifadesini takınmıştı. Hiç bir zaman gülümsemezdi. Kahvaltı masasına oturdu. Bütün binadakiler ona ters ters bakıyordu. Binada hiç sevilmezdi ama Slytherin binasında itibarı vardı. Hemen Slytherin masasındaki bazı arkadaşlarına el salladı ve sırıttı. Masadaki Gryffindorlular ise fısıldaşıyor ve ona kızgınca bakıyordu. Angie ise umursamıyordu bile. Balkabağı suyunu kafasına dikti. Kahvaltısı çoktan bitmişti. Kapıya doğru ilerlerken Slytherin masasının yanında durdu. " Herkese Selam! " dedi gülümseyerek ve göz kırptı. Sonunda kapıdan dışarı çıktı ve koşarak ikinci kata çıktı. Derse geç kalmamalıydı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Neyse ki derse geç kalmamıştı. Geç kalan profesördü. Angie bir kaç arkadaşıyla gülerek sohbet ediyordu. Aniden profesör içeri daldı ve herkes sus pus oldu.

"Anlaşılan beklettim! Hemen başlayalım o zaman! Geçen ders size asalarınızı getirin demiştim, getirmeyen yoktur umarım. Varsa..."

dedi, tek kaşını kaldırdı, bir çocuğun eli havadaydı, anlaşılan asasını getirmemişti. Profesör henüz bir şey demeden koşar adımla sınıftan ayrılan çocuk, sanki cisimlenmiş gibi aynı hızla geri döndü. Angie çocuğun haline güldü ve yanındaki bir Slytherinli kıza:

" Bunun gibi maymunlar da olmasa dersin tadı tam çıkmıyor! "

dedi. Gerçekten de neredeyse her derste ya biri asasını unutur, ya da biri profesörden güzelce azar işitirdi.

"Korku işte!"

dedi profesör alayla gülümseyerek. Angie en çok profesör David'i seviyordu. Karanlık bir yanı vardı ve alay etmesini, Angie'yi güldürmeyi becerirdi. Gerçekten bu şapşalların azarlanması Angie'nin hoşuna gidiyordu. Ayrıca profesörün karanlık tarafı tutması da dersi daha cazip kılıyordu. Belki de tutmuyordu ama yine de öyle görünüyordu. Bu düşüncelere dalmışken profesör aniden o gizemli sesiyle derse başladı:

"Böcürtler! Size asanızı getirin demeseydim bu dersi de bilgi içerikli işleyecektim; ama dediğim için tersten gideceğiz. İşte, şu arkamdaki dolabın içinde bir böcürt var. Böcürt nedir peki? En korktuğunuz şeye dönüşen sihirli yaratık. Böcürtleri koktuğunuz şeye dönüşmesini engellemek için Riddiculus büyüsü kullanılır. Bu büyü, böcürtü kısa süreliğini yok eder. Teorik bilginiz bu ders için yeterli olacaktır, bir dahaki derse uzun uzun işleyeceğiz. Şimdi ben denemesini yapacağım böylece siz öğreneceksiniz."

dedi ve arkasındaki dolaba yöneldi. Dolabın kapağını açtı, dışarı fırlayan böcürt, bir anda üstü başı yırtık, perişan kendisine dönüşmüştü. Angie içinden: " Vay canına! Profesör ne kadar da korkusuz! Tek korkusu perişan olmak. Ama bu korkusuzlukla devam ederse asla perişan bir duruma düşemez! " diye düşündü. O sırada profesör

"Riddiculus!"

dedi ve böcürtü dolabına geri soktu. Ciddi bir tavırla devam etti:

"İşte böyle, sıraya girin ve başlayın!"

dedi, tüm öğrenciler sıra oluşturdu. Angie uygulamalı derslere bayılırdı. Öğrencilerin ne garip korkuları vardı! Kimi annesinden, babasından kimi böceklerden, kimi ödevlerden, kimi iriyarı okul bekçisinden! Ama Angie'nin korkusu tahmin ettiği gibi karşısına çıktı. Kabusu karşısındaydı işte! Annesi, babası, ablası ve Karanlık Lord'un cesetleri yanyana dizilmişti. Angie de başlarında ağlıyordu. Angie bu manzara karşısında başta:

" Profesör! Hayır! Ben... yapamayacağım! "

dedi titreyen bir sesle. Özellikle bina " arkadaşları " bu manzara karşısında çok şaşırmışlardı. Angie emindi; bir daha asla konuşmazlardı onla. " Hıh! Banane! Onlara ihtiyacım yok! " diye düşündü. Sonra onlara inat cesaretini toplayarak coşkuyla:

" Riddiculus! "

diye haykırdı. Sesi bir süre yankılandı. Sonunda zafer işareti yaptı. Slytherinlilere çaktı ve yerine oturdu. Profesör de yüzüne bir tebessüm yerleştirmişti. Oturduğu sandalyeden ayağa kalkan profesör, konuşmaya başladı:

"Çok iyiydiniz, gerçi kolay bir büyüydü; ama olsun! Ödeviniz böcürtler hakkında araştırma yapmak! Çıkabilirsiniz!"

dedi. Angie notunu aldı. Parşomenlerini toparlayıp çantasına tıktıktan sonra profesöre:
" İyi günler profesör! "

dedi içten bir tebessümle. Sırtında çantasıyla ortak salonun yolunu tuttu. O an " Keşke şu anda Slytherin ortak salonuna gidiyor olsaydım..." diye geçirdi içinden ve derin bir of çekti. Yine de kadere razı olacaktı; olmalıydı. O aslında içten bir Slytherinliydi...

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Cuma Haz. 20, 2008 3:00 pm

Tamamdır bayan veela =)

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- C.tesi Haz. 21, 2008 7:41 am

VEELA & ÇATAL DİL (mümkünse )

Garip , loş bir koridorda yürüyordu.. Yerden toprak kokusu yükseliyordu sanki ama tam olarak duyumsayamıyordu Gaby.. Koridorun duvarlarının en üst kısmında küçük havalandırma pencereleri vardı ve los ışık kümeler halinde oradan içeri giriyordu.. Toprak kokusu duyumsadı sanki yine ama tam olarak değil.. Birden çılgınca bir düşünceyle dışarda olabileceğini düşündü ama duvarlar vardı etrafında.. Deliriyormuş gibi hissetti kendini.. Sonra birden ellerinde metalik sesler çıkaran bir şey farketti , ellerine -onları küme küme gelen ışıklardan birinin altına tutarak- baktı , kelepçeliydiler.. Haykırmak istedi ama sesi çıkmıyordu.. Koridorun duvarları yer yer kiremit kırmızısına dönmeye başladı.. Kelepçeler sanki git gide daralıyordu..

Ortam birden değişti.. Evlerinin mutfaklarındaydılar.. Her şey garip bir bulanıklık içinde gerçekleşiyordu.. Gaby , Fred , annesi ve babası.. Noel.. Gaby mutlulukla çam ağacının altında duran hediyelere baktı.. Acaba annesi ona ne almıştı.. Fred tabağındaki taneleri Gaby^ye fırlatıyor , onu rahatsız ediyordu.. Gaby de kahkahalar atarak ona karşılık veriyordu.. Kapı çaldı.. Gaby hala kahkahalar atarak kapıyı açmaya niyetlendi ve ayağı kalktı ama annesi onu durdurdu.. Asasını eline alarak önden gitti.. Gaby anlam veremiyordu, Noel günü çalan bi' kapıdan ne bekliyordu ki annesi.. Sinirle bunu söylemek için peşinden gitti.. Giriş salonunda bir patırtı duydu , sonra yeşil bir ışık çaktı.. Annesi ipleri kesilmiş bir kukla gibi yere yığılıverdi.. Bir an adam Gaby^ye baktı , üzgünmüş gibi.. Sonra açık kapıdan kaçtı , ve ortam karardı..

Ter içinde uyandı Gaby.. Eliyle terlemiş alnını silerek Avelyn^e baktı.. O daha uyanmamıştı.. Daha Gaby^nin kahrolasıca çalar saati -Gaby^nin çaldığını doğru düzgün görmediği- bile çalmamıştı.. Yatağında öbür tarafa döndü ve uyumaya çalıştı.. Ama bir haftadır farklı başlayan ama acı dolu ve aynı biten rüyalar görüyordu devamlı.. Bu da uyandığı andan itibaren tüm gününü rüyaları düşünerek geçirmesine neden oluyordu..

Sinirlenerek kalktı , zaten uyanması gerekiyordu 15 dakika sonra.. Artık çalar saatinin gerçekten çalışıp çalışmadığını öğrenebilecekti.. Sandığını açarak içinden temiz bir cüppe aramaya koyuldu.. Sonunda temiz - aslında fazla kirli olmayan - bir cüppe buldu ve üzerine geçirdi.. Sarı , uzun saçlarını özenmeden dağınık topuz yaptı ve uğraşmamasına rağmen beğendi.. Ders programından ilk derse baktı ; Karanlık Sanatlara Karşı Savunma.. Hemen KSKS kitabını , tüy kalemlerini ve mürekkebini asker yeşili sıradan çantasına attı ve hala mışıl mışıl uyuyan Avelyn^e baktı.. Uyandırmaya kıyamadı ve çalar saatin onu uyandırmasını dileyerek -saatin çalmasını beklemeden- kahvaltı etmek üzere Büyük Salon^a indi..

Yine harika bir kahvaltıdan sonra , -artık yerini gerçekten bildiği- KSKS dersliğine doğru yola çıktı.. Dersin başlamasına daha 10 dakika vardı ve Gaby ders işlemek istemiyordu.. Ama yine olur da geç kalırım korkusuyla erkenden çıkmak daha mantıklı geldi Gaby^ye.. Dersliğe gitmek üzere taş merdivenleri çıkarken sıkıntıyla iç geçirdi.. O korkunç geceden sonra bir de ders işlemek zorundaydı işte.. * Kahretsin , keşke Hastahane Kanadı^na gidebilmek için bir bahanem olsa.. * diye düşündü..

Dersliğin kapısındaydı şimdi.. Kapı kapalıydı ama Gaby bu sefer geç kaldığından korkmadı , sonuçta o kadar erken kalkmıştı.. Yine de emin olmak için siyah ince şeritli kola saatine baktı.. Daha 3-4 dakika vardı dersin başlamasına.. O kadar erken uyanmasına rağmen hala derse 3-4 dakika kala yetişmiş olmasına şaşırarak sınıfa girdi ve ilk dersin aksine -profesörü çok sevmişti çünkü- ön sıralardan bir yere oturdu.. Sonra hiç garipsemeden daha bir kaç dakika önceki ders-işlememe-isteği^nin kaybolduğunu duyumsadı.. KSKS önemliydi , buradaki her şeyden daha çok.. Annesini öldüren o kahrolasıcayı yakaladığında iyi bir lanet yapabilmesi gerekiyordu.. Ve daha da önemlisi diğer sevdiklerini koruyabilmeliydi..

Takrar saatini kontrol etti Gaby , ders bir kaç dakika önce başlamış olmalıydı ama profesör daha gelmemişti.. * Gecikmiş olmalı.. * diye düşündü Gaby.. Haklydı da .. Profesör Malfoy , hafiften telaşla ama yine Gaby^nin bayıldığı o alaycılıkla sınıfa girdi ve ;

"Anlaşılan beklettim! Hemen başlayalım o zaman! Geçen ders size asalarınızı getirin demiştim, getirmeyen yoktur umarım. Varsa..."

demesiyle bir Slytherin^in elini havaya kaldırması bir oldu.. Korkuyla daha profesör bir şey diyemeden sınıftan çıktı.. Neden bu kadar korkuyorlardı ki.. Gaby profesör Malfoy^u hep kendine benzetmişti.. O yüzden onun alaycılık ve korkutuculuğun karışmış olduğu kişiliğinden korkmuyordu.. Hem çocuğunki de tam bir aptallıktı.. Bir büyücü nasıl asasını yanına almazdı..?! Profesör Malfoy^un mırıldandığını duydu " Korku işte! " Gaby gülümsedi ve alayla çacuğun elinde asasıyla geri gelmesini izledi.. Çocuk da gelince profesör ;

"Böcürtler! Size asanızı getirin demeseydim bu dersi de bilgi içerikli işleyecektim; ama dediğim için tersten gideceğiz. İşte, şu arkamdaki dolabın içinde bir böcürt var. Böcürt nedir peki? En korktuğunuz şeye dönüşen sihirli yaratık. Böcürtleri koktuğunuz şeye dönüşmesini engellemek için Riddiculus büyüsü kullanılır. Bu büyü, böcürtü kısa süreliğine yok eder. Teorik bilginiz bu ders için yeterli olacaktır, bir dahaki derse uzun uzun işleyeceğiz. Şimdi ben denemesini yapacağım böylece siz öğreneceksiniz."

dedi ve dolabın kapağını açtı.. Gaby dolabın içinden çıkan ikinci Profesör Malfoy^a , hayretle baktı.. Perişan görünüyordu.. Ama profesör pek de umursuyormuş gibi görünmedi Gaby^ye.. Asasının tembel bir hareketiyle "Riddikulus!" diye mırıldandı ve böcürtü tekrar dolabına soktu.. Ve ekledi ;

"İşte böyle, sıraya girin ve başlayın!"

Herkes bayağı bir patırtı çıkararak -ve arkada kalmayı tercih ederek- sıraya girdi.. Gaby ikinci sıradaydı , önünde asasını unutan çocuk vardı.. Çocuk böcürtün karşısına dikilince böcürt tekrar profesör Malfoy^a dönüştü , Gaby şaşkılıktan kalakaldı.. Bir insanın en korktuğu şeyin bi' profesör olması mümkün müydü?! Çocuk " Riddikulus!" dedi-ve yapmıştı!

Ve sıra Gaby^deydi.. Gaby en çok korktuğu şeyi kestiremiyordu.. Profesör bir kez daha dolabın kapısını açtı.. Gaby acıyla inledi.. Fred yerde kolları ve bacakları garip bir açıyla bükülmüş bir halde yatıyordu.. Göğsünün sağ köşesinde kocaman bir delik vardı ve feci şekilde kanıyordu.. Gaby^nin aklı başından gitmişti , korkudan sarı saçları mora dönmüştü..Daha güçlerini tam kontrol edemiyordu , sadece güçlü bir duygu -sevinç , üzüntü , korku- hissettiğinde istemsiz olarak saçları renk değiştiriyordu.. Tam asasını bi' kenara fırlatıp , ağlamaya başlayacaktı ki ,kendi kendine onun bir böcürt olduğunu hatırlattı.. Bedeni aniden gelen bilinçle dirildi ve asasını sahte-ölü-Fred^e doğrultup "Riddikulus!" dedi.. Gözlerini kapatmıştı.. Açtığındaysa -

Başarmıştı! Profesör ona gülümsüyordu.. Herkes büyüyü becermeyi başarınca profesör sıcakkanlılıkla ;

"Çok iyiydiniz, gerçi kolay bir büyüydü; ama olsun! Ödeviniz böcürtler hakkında araştırma yapmak! Çıkabilirsiniz!"

dedi .. Gaby bir yandan çantasını toplarken bir yandan da * Hah! Kolaymış! Senin gördüğün sadece paçavralar içindeki benliğin.. Hayatındaki tek dayanağını ölü olarak gör de o zaman kolay der misin bakalım! * diye düşünerek sınıfı terk etti.

Out : Başka bi' sitede yaptığım ders RP^si..Saçların mora dönmesi olayı ise orada matemorphmagusum ^^ ..

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Paz Haz. 22, 2008 6:06 am

Sadece bir tane malesef Seç birini ^^

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Paz Haz. 22, 2008 7:18 am

ÇataL diL

10.yaşına basmıştı birkaç saat önce Lolisko. Saat gece yarısına vurmuştu. dışardan geLen sesLerden uyuyamayan ßLockY aiLesi öyLesine oturmuştu. Hiçbiri konuşmuyordu. SessizLik hakimdi bu gün eve. Korkunç bir gün gibi geLiyordu bu Lolisko ßlockY2e . Çünkü bu saatLer uğursuzdur ! HeLede dışarıda korku viyakLamaLarı varsa. AiLesi sakindi onun aksine. İşte bu onu deLi ediyordu. Uyumaya çaLıştı ama başaramadı. Birkaç kitap çeviryim derken birkaç binaLı değişik bir yerin kartpostalını gördü. Üstünde Beauxbatons Academy yazıyordu. İLgi çekiciydi . GörkemLi binaLarı iLe cidden harika gözüküyordu. Teressa bir andan kızının eLindeki kartpostaLa odakLandı. Eski okuLu... Kızıda geLecekte buraya gitmeLiydi. O da en iyi oLabiLmeLiydi herşeyde. GeLecek yıL için birsürü pLan yaratmıştı bu kart postaL onda.

1 yıL sonra

Lolisko çoktan 10 yaşını atLatmıştı. 11 yaşında oLmasına rağmen bir yetişkin gibi davranıyordu. ukaLa sayıLırdı azıcık. Herşeyi araştırmaya çaLışıyordu.Sanki herşeyi biLmek zorundaydı... Annesi Teressa bunu okuturduğu Karabüyü kitapLarındaki yeni keLimeLere bağLıyordu. AraştırmaLıydı zaten. Hep mükemmeL oLmaLıydı onun kızı ! Herşeyi bilmeLiydi. ama Lolisinin farkLı bişeyLer daha vardı. Sinirlenince değişik bir diL konuşuyordu. ÇataL diLi... bu yaşta biraz garip bi oLaydı bu. hem aiLenin böyLe bir özeLLiğide yoktu ki !

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Paz Haz. 22, 2008 8:07 am

Niye Veela^lar çatal dili konuşamıyo mu xP Neyse Çataldil olsun ^^

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Ptsi Haz. 23, 2008 2:18 am

Verdim ikinizede ^^
Yok, Veela'ların öyle yetenekleri Getir 1o üye istersen Zihinbendar ol

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Ptsi Haz. 23, 2008 2:21 am

Tamam ^^

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Ptsi Haz. 23, 2008 2:43 am

Jiména W. L'moné demiş ki:: Verdim ikinizede ^^
Yok, Veela'ların öyle yetenekleri Getir 1o üye istersen Zihinbendar ol

aaa ben 10 tane üye getircem

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Ptsi Haz. 23, 2008 3:52 am

Getir ^^
Tutan mı var =)

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Ptsi Haz. 23, 2008 5:02 am

ben daha 1 tane ye söyledim o da geldi

aiLecek yayıLacaz buraya

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Ptsi Haz. 23, 2008 5:14 am

Aferin Loliş ^^

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Salı Haz. 24, 2008 4:40 am

zihinfender ve çatalağız

Hermione o gün çok heyecanlıydı.Hemen öğrencilerle tanışmak istiyordu.Saçını toplayıp,odasını toplamak için:
_DERLETOPLA dedi.
İçerisi toplanmıştı.Ayakkabılarını giyerek odadan çıktı.Dışarıda eğlenen çocuklar vardı.Hermione çocukluğunu hatırladı.Bu okuldaki çocukluğunu düşündü.Hayallere daldı.

HOGWARTS'A İLK GELİŞ

Hermione trene bindi.Kendine ait bölümü buldu ve oturdu.Yanında iki çocuk vardı.Bunları tanımıyordu.Ama bavullarının üzerine bakınca kimler olduğunu biliyordu.Mr.Potter ve Mr.Weasley'di bunlar.Hermione:
_Merhabadedi.
Mr.Potter:
_Merhaba,ben Harry Potterdedi.
Mr.Weasley:
_Merbaha,ben Ron Weasleydedi.
Hermione:
_Bende Hermione Grangeranıştığıma memnun oldum.İlk mi geliyorsunuz?dedi.
Mr.Potter:
_[color=blue]Evet seninde öyle galiba.dedi.Aniden içeri iki kişi girdi.Birbirlerine çok benziyolardı.
Mr.Weasley:
_Bunlar benim abilerim George-Fred Weasley ikizlerdir ve ailenin en şakacılarıdır.dedi.
George ve fred zorla Hermione'ye bi şeker verdiler.5 dk sonra Hermione'nin yüzü şişmeye başladı.Neyseki 5 dk sonra geçmişti.

Bir öğrenciyle çarpışmıştı Hermione ve hayallerinden uyandı.(kendi sitemden aldım)

Konu: Geri: -ÖzeL Yetenek aLımLarı- Salı Haz. 24, 2008 4:46 am

Yalnızca 1 tane ^^